Kamerasız fotoğrafçılık, günümüzde birçok insanın akıllı telefonlarında ve diğer cihazlarda kullandığı dijital fotoğrafçılığın aksine, fotoğrafik filmler ve kimyasal işlem gerektirmeden görüntülerin yakalanması ve oluşturulmasıdır. Bu teknoloji, dünya genelinde birçok kişi tarafından kullanılmaktadır ve dijital fotoğrafçılığın yaygınlaşmasıyla birlikte popülerliği azalmış olsa da, hala birçok fotoğrafçı tarafından tercih edilmektedir.
Kamerasız fotoğrafçılık, ilk olarak 19. yüzyılın başlarında keşfedildi. 1802 yılında, İngiliz kimyager Thomas Wedgwood, bir fotoğrafik görüntü oluşturmak için güneş ışığı ve kimyasallar kullanarak cam plakaları kullanmaya başladı. Ancak, bu teknikle oluşturulan görüntüler, çok hızlı bir şekilde kayboluyordu ve bu nedenle kullanımı sınırlı kaldı.
1830'larda, Fransız kimyager Joseph Nicéphore Niépce, günümüzün modern kamerasına benzeyen bir cihaz olan "camera obscura" kullanarak, güneş ışığını kullanarak bir görüntü oluşturdu. Bu, kamerasız fotoğrafçılığın öncüsü olarak kabul edilir.
1839'da, İngiliz mucit William Henry Fox Talbot, "calotype" adını verdiği bir teknik geliştirdi. Bu teknik, bugünkü fotoğrafik filmi anımsatan bir işlem kullanarak, pozlandırılmış bir kağıda görüntünün transfer edilmesini sağladı. Bu, kamerasız fotoğrafçılıkta önemli bir gelişme oldu ve dünya genelinde kullanılmaya başlandı.
Sonraki yıllarda, kamerasız fotoğrafçılık teknolojisi geliştirildi ve birçok farklı yöntem ortaya çıktı. Örneğin, Polaroid şirketi, 1947'de anında görüntü sağlayan "Polaroid" kamerasını piyasaya sürdü. Bu teknoloji, fotoğrafçılıkta bir devrim yarattı ve hala birçok insan tarafından sevilen bir yöntemdir.
Sonuç olarak, kamerasız fotoğrafçılık, 19. yüzyılın başlarında keşfedildi ve o zamandan beri teknolojisi ve kullanımı geliştirildi. Günümüzde, dijital fotoğrafçılığın yaygınlaşmasıyla birlikte, kamerasız fotoğrafçılığın popülerliği azalmış olsa da, hala birçok fotoğrafçı tarafından tercih edilmektedir ve birçok farklı yöntem kullanılmaktadır.